Historia
Wieża widokowa

Wieża widokowa w Mirsku powstała w starej wieży ciśnień, której historia zaczyna się w latach 1887 – 1890. Zaprojektował ją mistrz budowlany O. Jaekiel. Parter wykonano z kamienia bazaltowego zakończonego gzymsem pokrytym dachówką ceramiczną. Kolejne 7 pięter to cegła licówka, a grubość muru waha się od 45 do 60 cm. Do poziomu pokrycia hełmu wieży tynk nakrapiany. Wieża zwieńczona jest więźbą dachową drewnianą, wielospadową, ośmioboczną pokrytą dachówką ceramiczną. Całkowita wysokość wieży to 37,5 metra. Monolityczny strop do obsługi zbiornika na wodę oparty jest na stalowych belkach. Klatka schodowa początkowo drewniana, wymieniona została podczas remontu (2010 – 2013) na stalowo – kratową. Wieża od początku swojego istnienia miała za zadanie podniesienie ciśnienia w wodociągu grawitacyjnym miasta Mirsk poprowadzonym z ujęć wody w Krobicy. Nocą, gdy pobór wody był mniejszy, a nawet ustawał, zbiornik umieszczony na szczycie wieży napełniany był jedną z rur pompą znajdującą się w przyziemiu. W ciągu dnia dwie inne rury uzupełniały zapotrzebowanie miasta na wodę w sposób grawitacyjny, wykorzystując zasadę naczyń połączonych. Wieża użytkowana była zgodnie z przeznaczeniem do lat 70 XX wieku. Podczas przebudowy w latach 2010 – 2013 usunięto zbiornik wodny, a w jego miejscu postawiono taras widokowy z panoramą 360 stopni. Wieża ciśnień jest udostępniona do zwiedzania od 2014 roku, a rewitalizacja realizowana była w partnerstwie z Jelenią Górą, Kowarami, Janowicami Wielkimi oraz ze Świeradowem-Zdrojem w ramach Projektu „ZOBACZYĆ KRAJOBRAZ – DOTKNĄĆ PRZESZŁOŚĆ” – wykorzystanie potencjału kultury i dziedzictwa przeszłości na terenie Subregionu Karkonosze i Góry Izerskie współfinansowanego przez Unię Europejską w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa Dolnośląskiego na lata 2007-2013 w ramach Działania 6.4. (partnerstwo) oraz samorządy terytorialne, w tym Gminę Mirsk.